هنگامی که خطاط خطوط عالم قلم بر دوات می نهاد و سرشت آدم را طراحی می کرد،عشق به سفر را هم در جوهره ی وجود من نهاد.با لیست بلند و بالای کشور های اروپایی و آسیایی که هر کدام زیبایی های خاص خود را داشت.تصمیم گرفتم که به دستور شاعران ادب فارسی جامه ی عمل بپوشانم. از قرن ها پیش شاعران فارسی چین را به زیبایی توصیف کرده اند و چینیان را بهترین صورت گران دانسته اند.
تا انجا که حافظ می گوید:[1]
اگر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس که مانی نسخه می‌خواهد ز نوک کلک مشکینم
گذشته از توصیفات زیبای شاعران ادب فارسی ،چین هم چون ایران قدمت هزاران ساله دارد و جزو اولین تمدن های دنیاست؛و در تاریخ خود هزاران امپراتوری را گنجانده؛که هرکدام به دنبال دیگری نابود گردیده وگوشه ای را هم برای تدبر در تدبیر جهان برجای گذاشته اند.
به امید خدا و دعای خیر دوستان راهی سفر چین هستم.در پست های بعدی سفرنامه کامل چین را بارگذاری می کنم.
[1].گنجور.حافظ
وقتی کسی می خواست از رو پتو رد بشه، پتو رو از زیر پاهاش می کشیدند.طرف! چارچرخش می رفت هوا و با کمر می خورد زمین .اونوقت سنگر پر از خنده ی بچه ها می شد
قسمتی از کتاب ملت عشق
کیش و مات!
کتاب راز هدیه خدا در نامه های دخترانه